Tatry Zachodnie — opis dolin i szlaków

Tatry są najwyższym wypiętrzeniem w rozległym łuku Karpat. Dzielą się na Tatry Wysokie, Tatry Zachodnie oraz Tatry Bielskie, leżą na obszarze Polski i Słowacji. Będące narozleglejszymi Tatry Zachodnie oferują możliwość ich poznawania dzięki sieci dobrze przygotowanych szlaków.

Tatry Zachodnie po polskiej stronie

Najbardziej rozległa część Tatr gdzie w stosunku do tatr Wysokich znajdziemy niższe, wapienno-dolomitowe, obłe i trawiaste wierzchołki. Punktem rozdzielający Tatry Wysokie od Tatr Zachodnich jest Przełęcz Liliowe 1952 m.

Na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego Tatry Zachodnie zajmują 396 km2 powierzchni i kończą się Wołowcem wraz z boczną granią składającą się z wierzchołków Rakonia i Grzesia otaczając od zachodu Dolinę Chochołowską. Słowackie Tatry Zachodnie biegną dalej na zachód aż do osobliwej grupy Siwego Wierchu i do Przełęczy Huciańskiej 905 m.

Najwyższym szczytem Tatr Zachodnich jest leżąca po słowackiej stronie Bystra 2248 m, wierzchołek znajduje się w bocznej grani Tatr, natomiast po polskiej stronie najwyższym wierzchołkiem jest leżący w grani głównej Starorobociański Wierch 2176 m.

W głównym grzbiecie polskiej części Tatr Zachodnich znajdują się kolejno od wschodu:

Kasprowy Wierch 1987 m, Pośredni Wierch Goryczkowy 1874 m, Goryczkowa Czuba 1913 m, Suchy Wierch Kondracki 1890 m, Kopa Kondracka 2005 m, Małołączniak 2096 m, Krzesanica 2122 m, Ciemniak /2096 m/ Tomanowy Wierch Polski 1977 m, Smreczyński Wierch 2066 m, Kamienista 2127 m, Błyszcz 2158 m, Starorobociański Wierch 2176 m, Kończysty Wierch 2002 m, Jarząbczy Wierch 2137 m, Łopata 1958 m i Wołowiec 2064 m.

Pod główny grzbiet podchodzą cztery doliny walne, zaczynające się u podnóża Tatr i kończące się granią główną, należą do nich: Dolina Bystrej, Dolina Małej Łąki, Dolina Kościeliska i Dolina Chochołowska. U podstawy Tatr Zachodnich na granicy Tatrzańskiego Parku Narodowego przebiega Droga pod Reglami.

Dolina Bystrej

To duża dolina walna ograniczona od południa w większości granią Tatr Zachodnich od Kasprowego Wierchu przez Czubę Goryczkową do Kopy Kondrackiej; od zachodu grzbietem biegnącym z Kopy Kondrackiej do masywu Giewontu; od wschodu Uhrociem Kasprowym, Kopą Magury oraz Małą i Wielką Kopą Królowej; od północy Nosalem i Krokwią. Dnem doliny płynie Bystra, która swój początek ma w Wywierzysku Bystrej 1175 m, poniżej zasilana przez potoki: Kasprowy, Goryczkowy i Jaworzynki.

Głównym punktem wyjściowym w Dolinę Bystrej są Kuźnice, gdzie niegdyś mieściły się huty przetapiające rudę żelaza. Z Zakopanego do Kuźnic można dojść Aleją Przewodników Tatrzańskich lub dojechać busem z dworca autobusowego.

W Kuźnicach usytuowana jest dolna stacja kolei linowej na Kasprowy Wierch, została ona zbudowana w ciągu 6 miesięcy i oddana do użytku w lutym 1936 roku. Kursujący wagonik zabiera 60 osób, pokonując dystanse: Kuźnice (dolna stacja) 1028 m — Myślenickie Turnie (pośrednia stacja przesiadkowa) 1352 m, Kasprowy Wierch (górna stacja) 1959 m.

Przełęcz Liliowe — Kasprowy Wierch — Czerwone Wierchy

szlak czerwony, 3 godz.

Przełęcz Liliowe rozdziela Tatry Zachodmie od tatr Wysokich. Do przełęczy dotrzeć można: szlakiem żółtym przez Dolinę Jaworzynki lub niebieskim przez Boczań 1209 m i Skupniów Upłaz. Oba szlaki łączą się na Przełęczy między Kopami 1499 m, skąd szlak niebieski prowadzi na Hale Gąsienicową do schroniska Murowaniec 1505 m, 1,50 godz., stamtąd szlak zielony wyprowadza na Liliowe 1,10 godz., gdzie na zachód biegnie czerwony szlak graniowy.

W trakcie przyjemnej wędrówki pojawiają się wspaniałe widoki na Tatry Wysokie, Dolinę Bystrej z masywem Giewontu, słowacką Dolinę Cichą oraz Tatry Zachodnie. Przy Przełęczy pod Kopą Kondracką 1863 m można zejść szlakiem zielonym do Doliny Kondratowej i dalej do Kuźnic.

Szlak graniowy przekracza Kopę Kondracką 2005 m - pierwszy i najniższy wierzchołek należacy do Czerwonych Wierchów, w skład których jeszcze wchodza w kolejności: Małołączniak 2096 m, Krzesanica 2122 m i Ciemniak 2096 m. Ze szczytu Małołaczniaka niebieski sprowadza szlak Czerwonym Grzbietem przez Przysłop Miętusi na Gronik (obrzeża Zakopanego).

Nazwa Czerwone Wierchy wywodzi się od rudziejącej na jesień rośliny zwanej sit skucina. Idąc granią Tatr Zachodnich, należy mieć na uwadze, że porośnięte trawami, łagodne kopulaste wierzchołki często poniżej szlaku turystycznego popodcinane są niebezpiecznymi i niewidocznymi z góry urwiskami. Z Ciemniaka szlak czerwony zejściowy prowadzi Twardym Grzbietem i Chudą Przełączkę na Cudakową Polanę w Dolinie Kościeliskiej i dalej do Kir, skąd do Zakopanego można wrócić busem.

Kasprowy Wierch przez Myślenickie Turnie

szlak zielony, 2,5 godz.

Z początku szlak prowadzi wzdłuż potoku Bystra w sąsiedztwie kursujących powyżej wagoników na Kasprowy Wierch, Idąc pośród regla ogołoconego przez wiatr halny, osiągamy Dolinę Kasprową składającą się od północy przez Dolinę Stare Szałasiska od południa zaś przez Dolinę Suchą Kasprową. Po 1,25 minutach docieramy do Myślenickich Turni, gdzie znajduje się budynek pośrednie stacji kolejki na Kasprowy Wierch. Dalej idąc zakosami, wśród widoków na Dolinę Bystrej wychodzimy na Kasprowy Wierch 1987 m. Z lewej widoczne od pewnego czasu Obserwatorium Meteorologiczne zbudowane w 1937 roku.

Kalatówki — Hala Kondratowa — Giewont

szlak niebieski, 3 godz.

Z Kuźnic szlak biegnie brukowaną drogą na Kalatówki po pierwszym większym podejściu widoczne wejcie na teren zespołu klasztornego. Miejsce częściowo udostępnione do zwiedzania, gdzie można zobaczyć Kaplicą Świętego Krzyża według projektu Stanisława Witkiewicza oraz Chatkę Pustelnika, miejsce, w którym odpoczywał i medytował Brata Alberta-Adama Chmielowskiego. Powyżej na Śpiącej Górze istnieje drugi zbudowany w 1902 r. klasztor Braci Albertynów.

Powyżej klasztoru wzdłuż parkanu, droga kieruje się na dolną część Polany Kalatówki 1160-1250 m gdzie na morenie na wysokości 1198 m znajduje się wybudowane w stylu alpejskim duży hotel turystyczny. W okresie letnim na łąkach polany prowadzony jest kulturowy wypas owiec. Na wiosnę, gdy zniknie śnieg, łąka pokrywa się dywanem krokusów.

Dalej szlak prowadzi w Dolinę Kondratową, odnogę Doliny Bystrej ograniczonej: Kalatówkami, masywem Giewontu, Przełęczą Kondracką oraz częścią głównej grani Tatr Zachodnich.

Na dnie Doliny na Polanie Kondratowej znajduje się drewniane schronisko, będące najmniejsze ze wszystkich w Tatrach Polskich. Droga prowadzi u stóp Długiego Giewontu, dalej przez Piekło skąd po wejściu na Przełęcz Kondracką 1725 m i Wyżnią Przełęcz Kondracką. Z tego miejsca po krótkiej wspinaczce wśród wapieni osiągamy, jeżeli nie ma kolejki oczekujących na wejście, główny wierzchołek Giewontu.

Masyw Giewontu 1728-1895 m zbudowany głównie ze skał wapiennych, składa się: od zachodu Mały Giewont 1728 m, od wschodu Długi Giewont 1867 m oraz oddzielony od niego Szczerbą 1822 m wierzchołek główny 1895 m, z którego ku północy opada wielka 600-metrowa ściana.

Na szczycie Giewontu wznosi się 15-metrowej wysokości żelazny krzyż. W burzowej pogody burzowej wierzchołek jest bardzo niebezpieczny, było tu wiele wypadów również śmiertelnych. Dostępny znakowanym szlakiem od południowej strony Giewont od północy stanowi śmiertelne niebezpieczeństwo.

Giewont — Zakopane przez Dolinę Strążyską lub Dolinę Małej Łąki

Z Giewontu jest kilka możliwości powrotu do Zakopanego: pierwsza to powrót do Kuźnic przez Dolinę Kondratową, czyli szlakiem niebieskim opisany powyżej, lub:

szlakiem czerwonym przez Przełęcz w Grzybowcu i Dolinę Strążyską, 2,5 godz. Szlak zaczyna się poniżej szczytu Giewontu na porośniętej trawą Kondrackiej Przełęczy Wyżniej 1765 m i biegnie w kierunku zachodnim na popod ścianą Małego Giewonta i dalej na Przełęcz Bacuch 1502 m, później na Przełęcz w Grzybowcu 1311 m skąd w połączeniu ze Ścieżką nad Reglami przy potoku docieramy na Polanę Strążyską. Stąd warto zboczyć szlakiem żółtym w kierunku południowym do Wodospadu Siklawica 1100 m. Na Polanie Strążyskiej znajduje się bufet nazywany popularnie herbaciarnią. Dalsza 30 mininutowa droga biegnie dnem Doliny Strążyskiej prosto do Zakopanego.

szlakiem żółtym przez Dolinę Małej Łąki

Z Giewontu cofamy się szlakiem niebieskim na Przełęcz Kondracką, skąd w kierunku zachodnim Głazistym Żlebem osiągamy Dolinę Małej Łąki. Swoim zasięgiem dolina obejmuje podnóża Czerwonych Wierchów. W jej górnej części na zboczach Małołączniaka znajduje się Wielka Jaskinia Śnieżna, najgłębsza 824 metry i najdłuższa ok.24 km jaskinia w Tatrach Polskich, wloty na wysokościach 1701–1875 m.

Dolina Małej Łąki jest najmniejszą doliną Tatr Polskich, w całości wyżłobiona została w skałach osadowych, wapieniach i dolomitach. Centralne miejsce w dolinie zajmuje Wielka Polana 1170–1200 m skąd po 30 minutach osiągamy Drogę pod Reglami.

Ścieżka nad Reglami — Droga pod Reglami

szlak czarny,

Ścieżka nad Reglami

Poprowadzona jest leśnymi ścieżkami od Kalatówek poprzez Przełęcz Białego 1306 m, Czerwoną Przełęcz 1301 m, odgałęzienie czarnego szlaku na Sarnią Skałę na Polanę Strążyską. Dalszy odcinek Ścieżki nad Reglami biegnie przez Grzybowiec, Dolinę Małej Łąki, Przysłop Miętusi, Dolinę Miętusią i dalej przecina doliny Kościeliską i Chochołowską.

Droga pod Reglami

To wygodna spacerowa droga biegnąca skrajem lasu na granicy Tatrzańskiego Parku Narodowego. Od niej biorą swój początek szlaki turystyczne do popularnych, zakopiańskich dolin:

Dolina Białego

szlak żółty, 60 min.

Doliną ustuowana pomiędzy Sarnią Skałą 1376 m a Krokwią 1378 m, jej dnem płynie rwący, tworzący kaskady i małe wodospady Biały Potok. W swej końcowej części szlak turystyczny łączy się na Polanie Białego ze Ścieżką nad Reglami.

Dolinka ku Dziurze

szlak czarny, 20 min.

Krótka 1,5-kilometrowa dolinka zakończona jaskinią udostępnioną do zwiedzania — Dziurą na wysokości 1920 m, ok. 50 m długości.

Dolina Strążyska

Szlak czerwony, 40 min

Najliczniej odwiedzana dolina w najbliższym otoczeniu Zakopanego, na samym końcu urokliwy wodospad Siklawica

Dolinka za Bramką

szlak zielony, 25 min.

Nieduża 2-kilometrowa dolinka z charakterystycznymi, dolomitowymi przewężeniami tzw. bramkami z wartko płynącym jej środkiem Potokiem zza Bramki.

Dolina Kościeliska

Dolina Kościeliska jest uważana za najpiękniejszą z dolin tatrzańskich, leży w Tatrach Zachodnich na południowy zachód od Zakopanego i wsi Kościelisko. Jest doliną walną podchodząca pod główną grań Tatr, jej długość wynosi ponad 8 km. Dotarcie do Kir 927 m będące głównym punktem wejściowy do Doliny Kościeliskiej zapewniają kursujące z Zakopanego busy. Można tutaj również dojść na piechotę z Zakopanego

Drogą pod Reglami.

W Kirach znajduje się kilka dużych parkingów samochodowych. Przy wlocie do doliny znajdują się: karczma Harnaś a dalej, budka Tatrzańskiego Parku Narodowego z biletami wstępu oraz postój dorożek góralskich kursujących dnem Doliny Kościeliskiej na Polanę Pisaną.

Turystyczna trasa przez Dolinę Kościeliską wiedzie szeroką, bitą drogą zbudowaną w latach 1886-98. Droga zamknięta jest dla ruchu kołowego z wyjątkiem ratowników TOPR, TPN i transportu do schroniska. Poza głównym szlakiem w dolinie bierze początek wiele innych szlaków turystycznych: na Czerwone Wierchy, Ścieżkę nad Reglami, Iwaniacką Przełęcz, do Doliny Topmanowej i inne. Dodatkowym walorem turystycznym są łatwo dostępne malownicze doliny, m.in. Wąwozu Kraków, Dolina Miętusia i Tomanowa Dolina. Przebywając w dolinie podziwiać można jej malownicze otoczenie: od wschodu Czerwone Wierchy, Kończystą Turnie, od zachodu Kominiarski Wierch i Ornak, od południa Błyszcz, Kamienistą, Smreczyński Wierch i Tomanowy Wierch.

Szeroka droga prowadzi obok Kościeliskiego Potoku (od Kir — Kirowej Wody wpadającej do Czarnego Dunajca) powstającego z połączenia na Smytniej Polanie 1080-1130 m strumieni Tomanowego Potoku oraz Pyszniańskiego Potoku. Po chwili od wejścia w dolinę mijamy wapienne wrota Kościeliskiej Bramy Niżniej 935 m, nazywanej także Bramą Kantaka. Dalej rozległa polan, wiosną pokryta krokusami, zwaną Kirą Miętusią. Polana swoim zasięgiem dociera do wylotu Doliny Miętusiej i łączy się z Cudakową Polaną.

W dalszej części wchodzimy na polanę Stare Kościeliska 970 m, mijając po drodze zabytkową Zbójnicką kapliczkę, pamiętająca hutniczą działalność w dolinie. Zamknięcie Starych Kościelisk stanowi Kościeliska Brama Pośrednia 1980 m zwana równie Brama Kraszewskiego, duży dolomitowo-wapienny wąwóz skalny. Przed bramą, po lewej stronie znajduje się wywierzysko Lodowe Źródło 975 m.

Dalsza droga prowadzi na Halę Pisaną ograniczoną od północy skalnym zwężeniem Wyżniej Kościeliskiej Bramy 1030 m — Raptawicką Brama. Po wschodniej stronie znajduje się wapienna Skała Pisana 1020 m miejsce pozostawiania swoich podpisów przez dawnych turystów odwiedzających Jaskinię Pisaną 1020 m. Po przeciwnej stronie Pisanej Skały góruje długa, wschodnia grań Kominiarskiego Wierchu 1829 m, urwista Raptawicka Grań zakończona Raptawicką Turnią.

Docieramy do dawnych pasterskich miejsc na Hali Smytniej, mijając po drodze Krzyż Pola postawiony w 1852 roku, najpierw drewniany, potem rekonstruowany, teraz żelazny. Po prawie godzinnym spacerze dochodzimy na Małą Polanę Ornaczańską gdzie stoi drewniane schronisko „Ornak” wybudowane w 1949 roku przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie.

Wąwóz Kraków

To głęboki wapienny wąwóz skalny, żółty szlak wprowadza do dolnej części wąwozu powyżej Polany Pisanej. Trasa obejmuje dno wąwozu poprzez przesmyki skalne podobnie jak spacer po małych i wąskich uliczkach Krakowa stąd właśnie nazwa. Skał otaczające wąwóz poprzecinane są wieloma jaskiniami m.in. Smoczą Jamą. Jaskinia ta posiada dwa otwory na wysokościach 1100-1110 m połączone 37-metrowej długości podziemnym korytarzem udostępnionym do zwiedzania, do jej wejścia prowadzi metalowa drabina. Czas zwiedzania wąwozu wynosi ok. 1 godz.

Smreczyński Staw

szlak czarny, rozpoczynający się poniżej schroniska, ok. 30 minut.

Staw położony jest na wysokości 1227 m w zagłębieniu pomiędzy morenami, otoczony dolinami Pyszniańską i Tomanową. Powierzchnia stawu wynosi 0,75 ha, głębokość 5,3 m. Jest jedynym udostępnionym turystycznie stawem w polskich Tatrach zachodnich.

Jaskinie Doliny Kościeliskiej

Jaskinia Mroźna

szlak czarny rozpoczyna się na końcu Starych Kościelisk przy Kościeliskiej Bramie Pośredniej (Brama Kraszewskiego) i po przekroczeniu mostu szlak kieruje się leśną ścieżką do wejścia do jaskini.Wejście do jaskini jest płatne w kasie biletowej przed wejściem, jaskinia jest oświetlona na całej swojej długości, ruch odbywa się w jednym kierunku.

Otwory jaskini znajdują się na wysokościach 1102 i 1109 m, długość korytarzy 503 m, głębokość 20 m. Wewnątrz ciekawe wykształconymi formami naciekowe, pieczar i sale oraz małe jeziorka. Po opuszczeniu jaskini zejście drewnianymi schodami do głównego traktu w Dolinie Kościeliskiej.

Jaskinia Mylna

znajduje się u podstawy Raptawickiej Turni. Otwory jaskini znajdują się na wysokościach 1098 i 1095 m, długość korytarzy ok. 1300 m, głębokość ok. 20 m. Udostępniona i oznakowana główna trasa turystyczna wiodąca korytarzem od otworu wejściowego do wyjściowego wynosi prawie 300 m. Bezpośrednio za korytarzem wejściowym do jaskini znajduje się okno skalne — Okno Pawlikowskiego. Z tego miejsca rozpościera się widok na najwyższy szczyt Tatr Zachodnich, słowacką Bystrą 2248 m.

Jaskinia Raptawicka 1146 m,

szlak czarny jest położona naprzeciw Skały Pisanej ok. 180 m powyżej dna Doliny Kościeliskiej. Długość korytarzy ok. 150 m, różnica poziomów ok. 15 m, tworzy pieczarę o powierzchni ok. 400 m.

Obłazkowa Jama ok. 1150 m

znajduje się pomiędzy Jaskinią Raptawicką a Jaskinią Mylną (przy ścieżce). Długość korytarzy powyżej 110 m. Zwiedzając jaskinie znajdujące się w skałach Raptawickiej Turni, należy mieć ze sobą latarkę a najlepiej czołówkę.

Ciemniak

Ostatni, zachodni wierzchołek grupy Czerwonych Wierchów, wznoszący się pomiędzy słowacką Cichą Doliną a Doliną Kościeliską. Jego wysokość 2096 m, zbudowany ze skał osadowych, wapieni i dolomitów. Z Ciemniaka rozpościera się ładny widok obejmujący całe Tatry Zachodnie i częściowo Wysokie. Na wierzchołek możemy dotrzeć trzema drogami:

Szlakiem czerwonym graniowym od strony pozostałych Czerwonych Wierchów i Doliny Bystrej lub Doliną Małej Łąki.

Szlak zielony przez Tomanową Dolinę rozpoczynający się poniżej schroniska „Ornak". Prowadzi wzdłuż Tomanowego Potoku leśną drogą powyżej w górnej części przez Tomanowe Polany Niżnią i Wyżnią. Otoczenie Doliny Tomanowej stanowi żar Smreczyński 1560 m, Tomanowy Grzbiet /1490-2000 m/, Ciemniak, Tomanowy Wierch Polski 1977 m oraz Smreczyńskie Grzbiety.

Po drodze przekraczamy Czerwony Żleb (niegdyś rejon wydobycia rud), Tomanowy i Wysoki Grzbiet i kierujemy się na Chudą Przełączkę 1851 m, gdzie szlak zielony łączy się ze szlakiem czerwonym biegnącym z polany Zahradziska. Skręcając w prawo Twardym Grzbietem, pokrytym białym granitem dochodzimy na Ciemaniak. .

Szlak czerwony rozpoczynający się na polanie Zahradziska u wylotu Doliny Miętusiej, ok. 3 godzin.

Szlak prowadzi przez Adamicę, dalej obok skał Piec, następnie piętrem kosodrzewiny na Chudą Przełączkę i dalej na Ciemniak.

Grań Ornaku — Błyszcz —  Główna grań Tatr Zachodnich

szlak żółty, następnie zielony i czerwony, ok. 3,5 godz.:

żółty szlak, prowadzący od schroniska „Ornak” po przekroczeniu Pyszniańskiego Potoku ścieżka pośród lasów po godzinnym podejściu wyprowadza na Iwaniacą Przełęcz 1459 m. Jest to porośnięta trawą przełęcz między Kominiarskim Wierchem 1829 m a Ornakiem, których granie rozdzielają Dolinę Kościeliską od Doliny Chochołowskiej.

Iwaniacka Przełęcz stanowi dobre połączenie obu walnych dolin. Czas przejścia z Iwaniackiej Przełęczy do drogi (przez Polanę Iwanówkę) w Dolinie Chochołowskiej wynosi ok. 1 godziny.

Zielony szlak od Iwaniackiej Przełęczy wyprowadza na rozległy grzbiet Onaku rozdzielający doliny Pyszniańską i Starorobociaiską. Szlak przekracza kolejne wierzchołki grzbietu: Suchy Wierch Ornaczański 1832 m, Skrajny, Pośredni Ornak 1854 m/obniżając się na Ornaczańską Przełęcz 1795 m/ aby zdobyć najwyższy z trzech wierzchołków tego masywu Zadni Ornak 1867 m.

Opuszczając kulminację Ornaku, schodzimy na Siwą Przełęcz 1812 m i dalej na Raczkową Przełęcz 1959 m, ok. 2 godzin.

Czerwony szlak graniowy z Raczkowej Przełęczy kieruje się na południowy wschód główną granią Tatr Zachodnich na Błyszcz/2158 m, ok. 45 minut i stąd na Bystrą, który jest najwyższym szczytem Tatr zachodnich. Z Błyszcza istnieje możliwość kontynuacji szlaku graniowego na Pyszniańską Przełęcz 1788 m, ok. 30 min. ścieżką poprowadzoną ponad Pyszniańską Doliną.

Hala Stoły

szlak niebieski, ok. 1,1 godz.

Szlak rozpoczyna się przy Kościeliskiej Bramie Pośredniej (Brama Kraszewskiego) i wyprowadza na dużą, dawną halę pasterską na Stołach 1428 m. Na pochyłek polanie zachowały się pasterskie szałasy, rozpościera się stąd ciekawy widok na Ciemniak.

Dolina Lejowa

szlak żółty, ok. 1,1 godz.

Początek szlaku na Polanie Biały Potok. Można również tutaj dotrzeć zielonym szlakiem oznaczonym jako Droga pod Reglami z Kir lub Merkusiej Polany w Dolinie Chochołowskiej. Dolina Lejowa leży pomiędzy Doliną Kościeliską i Doliną Chochołowską swoim lesistym wzgórzem (regiel) sięga podnóży Kominiarskiego Wierchu.

Dolina nie jest zbyt malownicza, ale jednym z jej głównych walorów jest mała liczba turystów i spokój tu panujący nawet w szczycie sezonu. Szlak prowadzi wzdłuż Lejowego Potoku, na południe do czarno znakowanej Ścieżki nad Reglami.

Dolina Chochołowska

To największa dolina w Tatrach Polskich o długości prawie 10 kilometrów, której wylot znajduje się na południe od wsi Witów przy Siwej Polanie. Dolina zamyka Tatrzański Park Narodowy od strony zachodniej. Szlak biegnący doliną prowadzi najpierw drogą asfaltową, by w dalszej części przejść w drogę utwardzaną.

Dnem doliny płynie Potok Chochołowski tworzony na północy przez Jarząbczy Potok i Wyżni Chochołowski Potok, by w dolnym biegu przeobrazić się w Siwą Wodę. Z połączenie Kirowej Wody z Siwą Wodą na wysokości ok. 880 m w Witowie powstaje Czarny Dunajec.

Bezpośrednio za Polaną Huciska pojawia się skalne zwężenie, to Chochołowska Brama Niżnia 987 m, na której wmurowano dwie tablice: pierwsza upamiętnia przywódców Powstania Chochołowskiego w 1846 roku i druga pobyt Papieża Jana Pawła II w Dolinie Chochołowskiej w 1983 roku. Dalej droga doprowadza do drugiej bramy skalnej — Chochołowskiej Bramy Wyżniej 1030 m położonej pomiędzy zboczami Kominiarskiego Wierchu 1829 m i Bobrowca 1663 m. W górnych częściach zlokalizowana została jaskinia — Chochołowska Szczelina o długości korytarzy ok. 2300 m.

Następnie dochodzimy do wylotu Starorobociańskiej Doliny, dalej Trzydniówka i Polana Chochołowska. Na skraju Polan Chochołowskiej 1090-1160 m stoi zbudowane w latach pięćdziesiątych Schronisko Chochołowskie. Zobaczyć tutaj można również szereg szałasów pasterskich, w jednym z nich przy szlaku wyrabia się sprzedawane turystom góralskie oscypki.

Na skraju polany u poniżej Mnichów Chochołowskich stoi drewniany kościółek. Na łąkach Polany Chochołowskiej wiosną masowo pojawiają się krokusy, a w okresie letnim prowadzi się tutaj wypas owiec.

W okolicy schroniska na Polanie Chochołowskiej węzeł szlaków turystycznych:

Wołowiec

Szczyt zwornikowy w głównej grani Tatr i jej bocznej północnej odnogi, jaką tworzą: Rakoń, Grześ, Bobrowiec i Furkaska. Widokowy szczyt góruje ponad trzema dolinami: po polskiej stronie Doliną Chochołowską, po słowackiej dolinami Jamnicką i Zuberską. Jest ostatnim polskim szczytem w głównej grani Tatr.

Na Wołowiec od schroniska prowadzą szlaki:

Szlak żółty przez Grzesia 1653 m, ok. 1,15 godz., następnie szlak niebieski na Długi Upłaz i Rakoń 1879 m, 1,1 godz. Grześ, niewybitny wierzchołek leżący pomiędzy Bobrowiecką Przełęczą 1356 m/ a Łuczniańska Przełęczą 1602 m, od której dalsza grań nosi nazwę Długiego Upłazu, rozległego, trawiastego i pofałdowanego zbocza wznoszącego się do Rakonia. Po częściowym obniżeniu grani grzbiet ulega podniesieniu i po stromym podejściu /25 minut/ zdobywamy Wołowiec.

Szlak zielony przez Wyżnią Dolinę Chochołowską ok. 2,2 godz.

Zielony szlak rozpoczyna się na drodze poniżej schroniska i prowadzi wzdłuż Wyżniego Chochołowskiego Potoku do polodowcowego kotła Wyżniej Doliny Chochołowskiej ciągnącej się do podstawy Wołowca. Dalej szerokim traktem dochodzimy do niebieskiego szlaku biegnącego z Rakonia i prowadzącego

dalej na Wołowiec.

Trzydniowiański Wierch

szlak czerwony, ok. 1,5 godz.

Szlak rozpoczyna się poniżej schroniska przy szałasach na Polanie Chochołowskiej i prowadzi lasem Doliny Jarząbczej.

Szlak pokrywa się z żółtym szlakiem papieskim wyznakowanym drogą wycieczki, którą odbył Papież Jan Paweł II w 1983 roku i kończy się na brzegu Jarząbczego Potoku. Koniec szlaku papieskiego upamiętnia krzyż i tablica ze słowami Papieża.

Z Trzydniowiańskiego Wierchu 1765 m można przejść szlakiem zielonym na grań Tatr na Kończysty Wierch 2001 m, ok. 50 minut. Powrotny szlak czerwony ok. 1,15 godz. kończy się na Polanie Trzydniówka 1080-1100 m.

Starorobociański Wierch

Starorobociański Wierch 2176 m to najwyższy szczyt po polskiej stronie Tatr Zachodnich o kształcie piramidy górujący nad Starorobociańską Doliną i słowacką Doliną Raczkową Pozostałością działań lodowca są popodcinane urwiskami stoki Starorobociańskiego Wierchu z jego północną ścianą o wysokości ok. 500 m.

Na szczyt można wejść następującymi drogami:

szlakiem żółtym z Polany Iwanówka przez Iwaniacką Przełęcz/1459 m/ następnie szlakiem zielonym przez Ornak do Raczkowej Przełęczy. Czas przejścia ok. 3,5 godz.

Szlakiem czarnym ok. 3 godz. Starorobociańską Doliną do Siwej Przełęczy 1812 m, ok. 2 godz. następnie zielonym do Raczkowej Przełęczy i czerwonym na Starorobociański Wierch z Siwej Przełęczy ok.1 godz.

Szlak rozpoczyna się przy Chochołowskiej Bramie Wyżniej 1030 m i kieruje się do jednej z głównych odnóg Doliny Chochołowskiej, jaką jest 4,5-kilometrowa Starorobociańska Dolina. Dnem doliny płynie Starorobociański Potok powstający z wywierzyska w górnej części doliny.

Czerwonym szlakiem graniowym z Wołowca ok. 3 godz.

Czas przejścia ze Schroniska Chochołowskiego na Wołowiec przez Wyżnią Doliną Chochołowską wynosi ok. 2,2 godz.

Czerwony szlak kieruje się na wschód przez Dziurawą Przełęcz 1836 m na Łopatę 1958 m. Grań biegnie ponad słowacką Doliną Jamnicką. Dalej grań wyprowadza z Niskiej Przełęczy 1831 m na Jarząbczy Wierch 2137 m, Jarząbczą Przełęcz 1904 m i Kończysty Wierch 2002. W kierunku północnym z Kończystego Wierchu biegnie grań boczna na Trzydniowiański Wierch. Granią tą prowadzi zielony szlak turystyczny, sprowadzający dalej za znakami czerwonymi na Polanę Chochołowską lub Polanę Trzydniówka.

Z Kończystego Wierchu szlak obniża się na Starorobociańską Przełęcz 1958 m, następnie wznosi się aż do zdobycia Starorobociańskiego Wierchu.